صفحه محصول - پروپوزال دانش‌آفرینی در سازمان‌های رسانه‌ای با استفاده از مدل نوناکا

پروپوزال دانش‌آفرینی در سازمان‌های رسانه‌ای با استفاده از مدل نوناکا دارای 23 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: دانش‌آفرینی در سازمان‌های رسانه‌ای با استفاده از مدل نوناکا

تعداد صفحه: 23صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...




پروپوزال مديريت رسانه
دانش‌آفرینی در سازمان‌های رسانه‌ای با استفاده از مدل نوناکا

بیان مسأله
دانش‌آفرینی یا مدیریت دانش مشتمل بر طیفی از استراتژی‌ها و الگوهای اجرایی است که در یک سازمان بمنظور شناسایی، خلق، ارائه ، متمایز ساختن و قادر ساختن پذیرش بینش‌ها و تجربیات مورد استفاده قرار می‌گیرد. چنین بینش‌ها و تجربیاتی دانش را شکل می‌دهد که می‌تواند هم در اشخاص و یا در سازمان‌ها به عنوان رویه‌ها و یا الگوهای اجرایی قرار داشته باشد .
بیشتر تحلیل‌گران تجاری عقیده دارند که نوآوری کلید اصلی رشد و بقای سازمان‌هاست. علاقه سازمان‌ها به ایجاد دانش درون‌سازمانی تا حد قابل توجهی افزایش یافته است. یکی از دلایل این امر آن است که در بازار رقابتی امروز دانش سریعتر مستهلک می‌شود و زمان بهره‌برداری از دانش سازمانی به شدت کاهش می‌یابد. خلق دانش یکی از مراحل مهم مدیریت دانش است که ارتباط نزدیک و تنگاتنگی با خلاقیت دارد. عمل خلق دانش تنها شامل پردازش اطلاعات و داده نیست، بلکه خلق دانش جدید و خلاقیت متضمن کاربرد هوش، دانش ضمنی و اطلاعات و در واقع تعامل بین رفتار و عمل می‌باشد. (سهرابی، 1389)
رفتار سازمانی سازمان‌ها می‌تواند از طریق فرآیند ایجاد و بهبود و حفظ دانش به تصویر کشیده شود. لذا در میان طرق مختلف موجود، دانش‌آفرینی اغلب در فضای تکنولوژیک و یا خلق و ایجاد محصول به عنوان یک مساله کلیدی درنظر گرفته می‌شود. (Nonaka et al., 1999)
سازمان‌ها با داشتن بهترین دانش به مزیت رقابتی نمی‌رسند مگر اینکه این دانش بکار گرفته شود. بمنظور استفاده کامل از دانش باید آن را بطور کامل در فعالیت‌های سازمان بکار برد و این امر نیازمند همه فرآیندهای دیگر دانش است(سهرابی، 1389). سازمان‌های رسانه‌ای نیز با توجه به وجود متغیرهای فراوان پیش رو می‌بایست استراتژی مشخصی را در خصوص فرآیند دانش‌آفرینی خود اتخاذ نمایند. با توجه به اهمیت نقش منابع انسانی در سازمان‌های رسانه‌ای تاکید بر استفاده از استراتژی متکی بر نیروی انسانی و ایجاد ساختارهای مرتبط جهت دانش‌آفرینی لازم و مرتبط با سازمان‌های رسانه‌ای است که می‌تواند رقابت‌پذیری، انعطاف‌پذیری و آمادگی هر چه بیشتر این سازمان‌ها را در مقابله با رخدادهای جهان بیرون به همراه داشته باشد. از جنبه معرفت شناسی تنها انسان‌ها هستند که می‌توانند دانش تولید نمایند. از جمله نتایج این دانش‌آفرینی را می‌توان کوتاه شدن فرآیندهای سازمانی و چابکی آن، کاهش هزینه‌های زاید و ارائه  خروجی‌های سازمان‌های رسانه‌ای با کیفیت مطلوب را متصور شد.