صفحه محصول - بررسي نقش رسانه‌هاي جمعي(با تاکيد بر تلويزيون) در الگوپذيري و رفتار کودکان

دانلود فایل کامل بررسي نقش رسانه‌هاي جمعي(با تاکيد بر تلويزيون) در الگوپذيري و رفتار کودکان
با فرمت ورد word و متشکل از 75 صفحه قابل ویرایش

فهرست مطالب
عنوان                                         صفحه
پيشگفتار:    1
مقدمه:    3
فصل اول : مباني نظري تحقيق    7
بيان مساله واهميت موضوع تحقيق:    8
اهداف تحقيق:    12
فرضيات تحقيق:    13
روش تحقيق:    13
فصل دوم: رسانه چيست و چه توانايي‌هايي دارد؟    14
ارتباط جمعي-  تاريخچه رسانه‌هاي جمعي    15
كاركرد رسانه‌هاي جمعي    21
وظيفه رسانه چيست؟    28
قدرت تأثير رسانه‌هاي جمعي    29
فصل سوم: جهان جديد تلويزيون    33
يك كودك چه وقت استفاده از تلويزيون را شروع مي‌كند؟    34
كودك چه مقدار وقت صرف تلويزيون مي‌كند؟    41
چه كساني بيننده پروپا قرص هستند؟    46
توضيحي درباره ساير رسانه‌ها    49
استفاده كودكان از رسانه‌ها در سنين مختلف:    50
كودكان چه چيزهايي را مي‌بينند؟    52
برخي معيارهاي پيش بيني سليقه كودكان در مورد تلويزيون    56
كودكان درباره تلويزيون چگونه فكر مي‌كنند؟    60
وجهه تلويزيون :    61
آيا تلويزيون در نظر کودکان شگفت انگيز است؟    63
بچه‌ها دوست دارند شاهد چه تغييراتي در تلويزيون باشند ؟    64
والدين دوست دارند شاهد چه تغييراتي باشند ؟    66
چرا کودک از تلويزيون استفاده مي‌کند؟    68
عملکرد تلويزيون:    75
چرا ما داراي رسانه‌هاي جمعي هستيم ؟    77
نيازهاي ويژه کودکان که تلويزيون آنها را برآورده مي‌کند ، کدامند ؟    79
محتواي خيال:    81
محتواي واقعيت    82
تلويزيون به عنوان خيال    83
آيا تلويزيون مانعي بر سرا راه مسائل زندگي است؟    85
تلويزيون به عنوان واقعيت    86
دو جهان    89
اهميت خيال    91
فصل چهارم: يادگيري از تلويزيون    92
چگونگي يادگيري از تلويزيون    93
موارد يادگيري اتفاقي    95
ميزان هوش و رفتار كودك در ارتباط با برنامه‌هاي تلويزيون    100
چه آموزشي را بايد انتظار داشته باشيم؟    103
تلويزيون در مدرسه    108
چگونگي اكتساب در كودكان    113
مقايسه    115
فصل پنجم: تاثيرات جسمي و رواني تلويزيون بر كودكان    119
الگوي تأثير- رسانه:    120
تلويزيون به كودكان چه مي‌دهد؟    120
الگوي تأثير- كودك    127
الگوي تأثير- تعامل    130
ديگر ويژگيهاي تعامل    133
اثرات فيزيكي تلويزيون بر كودكان    135
آيا تلويزيون بر بينايي كودكان اثر بدي دارد؟    136
آيا تلويزيون كودكان را خواب آلود و خسته به مدرسه مي‌فرستد؟    137
اثرات عاطفي تلويزيون بركودكان    138
اثرات شناختي تلويزيون بر كودكان    141
آيا تلويزيون حاوي تصوير غير دقيقي از زندگي بزرگسالان است؟    141
آيا تلويزيون موجب بزرگسالي زود رس ميشود ؟    143
اثرات رفتاري    145
آيا تلويزيون كودكان را منفعل مي‌كند؟    147
آيا خشونت ارائه شده در تلويزيون، آموزش خشونت مي‌دهد؟    153
نتيجه گيري :    157
پيامدهاي منفي تلويزيون:    157
فصل ششم: اينترنت رسانه جديد قرن بيستم    160
اينترنت چيست؟    162
فوايد اينترنت براي كودكان:    163
خطرات اينترنت :    164
سودجويان از اينترنت براي به دام انداختن كودكان استفاده می‌كنند:    164
مطالب نامناسب و غير مجاز در اينترنت :    164
ارتكاب جرايم: بمبها، مواد مخدر، دزدي و شخصيتهاي غير واقعي    164
تهاجم به حريم خصوصي :    165
چگونگي اجتناب و كاهش خطراتي كه كودكان در ايترنت با آن مواجهند:    165
نتيجه گيري و آزمون فرضيات:    166
منابع مآخذ:    170

پیشگفتار:

تحقیق حاضر با عنوان “بررسی نقش رسانه‌های جمعی(با تاکید بر تلویزیون) در الگوپذیری و رفتار کودکان ” سعی دارد، تاثیرات مثبت وپیامدهای منفی وابستگی کودکان به تلویزیون را مورد بررسی قرار دهد. در راستای رسیدن به هدف مذکور ابتدا مبانی نظری تحقیق در مورد تاریخچه پیدایش رسانه‌های گروهی و به خصوص تلویزیون مطرح شده، سپس انواع کارکردهای تلویزیون، وظایف رسانه به عنوان یک وسیله ارتباطی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.در فصل دوم تحقیق مقدارزمانی که کودکان در شرایط مختلف سنی صرف تماشای تلویزیون میکنند،آغاز سن تماشای تلویزیون، دلایل تماشای تلویزیون توسط کودکان و انتظاراتی که کودکان و والدین آنها از تلویزیون دارند مورد بررسی قرار می‌گیرد. لازم به ذکر است آمار و ارقام مربوط به این فصل از تحقیق، در مورد جامعه آمریکا و بر اساس اطلاعات کتاب ” تلویزیون در زندگی کودکان ما نوشته ویلبر شرام و دیگران، ترجمه محمود حقیقت کاشانی می‌باشد. امید است با عنایتی که مسئولین تعلیم وتربیت ایران اسلامی به الگو گیری کودکان این مرز و بوم از رسانه‌های گروهی و به ویژه رسانه‌های تصویری دارند، زمینه انجام این چنین پژوهشهای گسترده ای در سیستم آموزش و پرورش کشور مانیز فراهم گردد که این مهم حمایت همه جانبه مسئولین امر را می‌طلبد.

فصل سوم با عنوان جهان جدید تلویزون مسایلی از جمله سن شروع تماشای تلویزیون و شرایط زمانی و انواع موضوعاتی که مورد توجه کودکان با توجه به شرایط سنی و جنسی و همچنین توانایی‌های ذهنی آنها است مورد بررسی قرار گرفته است.

فصل چهارم مربوط به نحوه و میزان یادگیری کودکان از این رسانه و عوامل تاثیر گذار بر این مساله است.

در فصل پنجم تحقیق، تاثیرات روحی، روانی و جسمی تلویزیون بر کودکان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته و در نهایت در فصل ششم به رسانه جدید ” اینترنت “و رابطه آن با مسئله یادگیری و الگو پذیری کودکان و انواع خطراتی که این رسانه برای کودکان دارد اشاره شده است.

 مقدمه:

 کودکان ما امروزه در خانه ای پا به دنیا می‌گذارند که تلویزیون در آن به طور میانگین هفت تا هشت ساعت در روز روشن است. حالا دیگر بیش از آنکه از مادربزرگها داستان و از پدربزرگها خاطره بشنویم این تلویزیون است که داستانهای مربوط به انسانها، زندگی و ارزشهای آن را برای ما بیان می‌کند.

تلویزیون، امروزه به عنوان عمومی ترین و پرمخاطب ترین رسانه جمعی، سهم عمده ای در آموزش و تأثیرگذاری مستقیم و غیر مستقیم بر فرهنگ و روح و روان جمعی دارد.

تاثیر پذیری اکثریت خاموش جامعه از تلویزیون و برنامه‌های ماهواره ای تلویزیونی بسیاری از اوقات کشورهای جهان سوم را با بحران فرهنگی روبرو کرده است.

تلویزیون هر روز بر ما تسلط بیشتری می‌یابد و ما بایستی نگران آثار مخرب برنامه‌های تلویزیونی برای کودکان و خانواده‌های خود باشیم. این حق ماست و می‌بایستی عکس العمل نشان دهیم. اگر چه تلویزیون فی نفسه مطرود نیست اما برنامه‌های تلویزیونی در مجموع زیانبار بوده اند. در غرب به نوعی و در شرق به شکلی دیگر خطر برنامه‌های مخرب و منحط تلویزیونی احساس می‌شود.

ما بدبختانه فرزندانمان را با تلویزیون تربیت می‌کنیم وقتی می‌خواهیم آنان را ساکت کنیم برای آنان تلویزیون روشن می‌کنیم و یا آنان را به تماشای برناه‌هایی که خودمان هم نمی دانیم چه هستند دعوت می‌کنیم. خودمان هم متاسفانه عادت کرده ایم به آنچه پخش می‌شود فقط خیره شویم و نگاه کنیم. بشر با تولید نیازمند به شناخت دنیای اطراف خود است و انتقال فرهنگ و روحیه مدنی می‌تواند به صورتی سالم و سازنده انجام گیرد اما به نظر می‌رسد تلویزیون یک مانع اصلی بر سر راه رسیدن به دنیای بهتر است پس ما بایستی از آثار سوء این جعبه جادویی آگاه شویم و در ارتباط با تلویزیون مسؤولیت خود را بپذیریم.

«تلویزیونی که می‌تواند دارای اثرات کاملاً مخرب باشد می‌تواند به صورت ابزار مفیدی نیز در خدمت تعلیم و تربیت درآید تلویزیون می‌تواند چنین باشد ولی خیلی غیر محتمل است که چنین بشود.»

ساخت برنامه‌های با ارزش وقت بیشتر و تخصص بالاتری لازم دارد اما افرادی که بتوانند برای مدت زمان پخش برنامه‌های بد بسازند زیاد هستند و این مسأله را حل می‌کند.

نمی توان کودکان را برای زمانی که در مقابل صفحه تلویزیون صرف می‌کنند سرزنش کرد و اینکه آنها تقصیری ندارند که از طریق تلویزیون اطلاعات دگرگون شده را دریافت می‌دارند.

جان کندری می‌گوید: قرار نیست که تلویزیون از بین برود از سویی خیلی کم احتمال دارد که تلویزیون فضای مناسبی را برای اجتماعی کردن کودکان ایجاد کند.»

در گذشته کودکان ناظر فعالیت بزرگترها بودند و آنچه را خانواده طی یک نسل به آنان آموخته بود الگویی برای نسل آینده می‌شد اما اکنون باید دریابیم که کودکان از محیط اطراف خود چه چیزهایی را فرا می‌گیرند؟ عواملی که محیط اطراف آنان را می‌سازد چه نام دارد؟ و تلویزیون به عنوان یکی از این عوامل چه می‌کند و چه باید بکند؟

در کتاب تلویزیون خطری برای دموکراسی زیر عنوان « چرا بچه‌ها تلویزیون تماشا می‌کنند؟»‌ آمده است که : انگیزه کودکان از نشستن در پای تلویزیون با خواست بزرگترها فرق دارد. بزرگترها به اقرار خودشان برای سرگرمی به تماشای تلویزیون می‌پردازند ولی کودکان ضمن اینکه طالب سرگرمی هستند غالباً برای فهمیدن دنیای اطراف به تلویزیون می‌نگرند. بزرگترها معمولاً اهمیت کمتری برای تلویزیون قایل هستند و به آن با یک ساده باوری آگاهانه نگاه می‌کنند». تبلیغات تلویزیونی روی شخصیت کودکان، باورهای کودکان و اعمال کودکان به شدت مؤثر می‌افتد. معمولاً‌ کودکان از دو سالگی تماشای فیلمهای کارتونی را شروع و تقریباً در 6 سالگی به تماشای تلویزیون عادت می‌کنند. یعنی قبل از اینکه به مدرسه بروند با تلویزیون دوست می‌شوند.

به نظر می‌رسد ورود تلویزیون به عنوان معلم به اعتبار معلم و معلمی پایان بخشیده است یا دارای این چنین قدرتی است زیرا امروزه دانش آموزان در حالی قدم به مدرسه می‌گذارند که به شدت از تکنیک تلویزیون و اثرات روانی آن متأثر شده اند و در حالی که مکانیسم تصویری و بصری تلویزیون ریشه در اعماق آنان دوانده است با سیستم کتاب و حروف چاپی وارد یک نزاع درونی و روانی می‌شوند این درگیری قربانیان زیادی را می‌طلبد. کودکان و دانش آموزان که نمی توانند و یا نمی خواهند از طریق قرائت آموزش ببینند و یا اصولاً توانایی خواندن را ندارند نوآموزانی که قادر به درک تسلسل منطقی حتی یک پاراگراف نیستند و نمی توانند افکار خود را برروی چند جمله مکتوب متمرکز کنند دیگر قادر نیستند بیش از چند دقیقه به بیان شفاهی معلم ویا یک سخنرانی توجه کنند و ارتباط منطقی جملات و مطالب را به خاطر بسپارند و یا حتی فراگیرند.»